معرفی اساتید قلمزنی ایران

اساتید قلمزنی، نقش برجسته‌ای در احیا و نگهداری این هنر اصیل ایرانی داشته‌اند و با آموزش و انتقال این هنر به دیگران تاثیر به سزایی در حفظ هنر قلمزنی داشته‌اند. با توجه به این که این هنر زیبا از گذشته تا به امروز نسل به نسل به هنرمندان مختلف منتقل شده است و تا به امروز همواره جریان دارد و آثار فاخر و ارزشمندی از این هنر توسط هنرمندان قلمزنی خلق شده است که در موزه‌های مختلف در ایران و جهان نگهداری می‌شود.

با توجه به این که قلمزنی یکی از صنایع‌دستی اصیل ایرانی است و دارای سبک‌های مختلفی است در این مطلب قصد داریم به طور اختصاصی به معرفی اساتید هنر قلمزنی که تاثیر به سزایی در حفظ و احیای این هنر داشته‌اند بپردازیم.

برترین اساتید هنر قلمزنی ایران 

هنرمندان برجسته در زمینه هنر قلمزنی در طول تاریخ بسیار بیشمارند که حتی نام برخی از آن‌ها در جایی ثبت نشده است و فقط آثار آن‌ها در موزه‌های هنری ایران و دیگر کشورها نگهداری می‌شود.

با توجه به این که نحوه تولید صنایع‌دستی قلمزنی بسیار دشوار است و اساتید بسیاری در دوره معاصر برای حفظ و ماندگاری هنر قلمزنی تلاش نموده‌اند در ادامه برخی از معروف‌ترین اساتید هنر قلمزنی معرفی شده‌اند.

استاد محمود دهنوی

استاد در سال 1305 در اصفهان متولد شدند و از سن هفت‌سالگی قلمزنی را نزد استاد کریم عتیقه‌چی شروع و سه سال نزد ایشان کار کردند. کار وی ابتدا بر روی صفحه فلزاتی از جمله روی، ورشو؛ برنج و مس بودی ولی چندی نگذشت که تحت تعلیمات استاد رضا نایپ‌پور قرار گرفته و قلمزنی بر روی محصولات نقره را شروع کرد.

استا د محمود دهنوی موفق شد در سن 19 سالگی کارگاهی مستقل برای خود دایر نماید اما وی فکرهای بزرگ‌تری در سر می‌پروراند تا این که با خانواده‌اش راهی تهران شدند و با راهنمایی هنرمندانی چون حسین مصورالملکی و علی کریمی در سال 1334 در اداره کل هنرهای زیبا مشغول به کار شد و بیش از 26 سال مدیریت کارگاه قلمزنی آن مرکز را به منظور احیاء تعلیم و توسعه هنر قلمزنی به عهده گرفت.

استاد علی ظریفی اصفهانی

استاد متولد دوم اردیبهشت 1315 می‌باشد. از سن چهارسالگی قلمزنی را در کاروانسرای حاج علی در اصفهان شروع کردند و نزد استاد تقی پشوطن قلمزنی را به خوبی آموختند و هم‌اکنون بیش از هفتادسال است که در سبک‌های مختلف قلمزنی، فعالیت می‌کنند.

حدود بیست سال پیش برای اولین بار حرکت فلز بر روی فلز را ابداع کردند، به این صورت که می‌شود یک گل برجسته را کاملا درون دست لمس کرد به گونه‌ای که اساتید آن زمان به وی می‌گفتند که قطعه برجسته را جداگاه ساخته و آن را به بدنه لحیم کرده است در حالی که در آن زمان لحیم مس وجود نداشت. وی اکنون در اصفهان در سبک مشبک مشغول به فعالیت هستند.

استاد اکبر صامتی

استاد صامتی در سال 1313 در اصفهان و در خانواده‌ای هنرمند متولد شد. وی از 10 سالگی قلمزنی را نزد استاد محمدرضا گلزار آموختند. در سال 1342 به اداره میراث فرهنگی و هنرهای زیبا تهران دعوت شدند و به استخدام آنجا درآمدند. بدین ترتیب از سال 1350 به دعوت موزه ایران باستان به عنوان کارشناس آثار تاریخی در آزمایشگاه و کارگاه مرمت این موزه مشغول به کار شدند و به مدت پنج سال در آنجا خدمت کردند.

در سال 1381 به اصفهان مهاجرت کردند و در کارگاه شخصی خود مشغول به کار شدند. از ویژگی‌های شایان توجه آثار ایشان طراحی دقیق و اصیل، به کارگیری ابداع و خلاقیت ضمن حفظ اصالت نقوش در دوره‌ی تاریخی، ایجاد هماهنگی و انسجام مابین طرح، نقش و شیوه قلمزنی با بدنه آثار و بالأخره مهارت و چیره‌دستی بی‌دلیل در اجرای هنر قلمزنی است.

استاد سید مهدی علمداری

استاد در سال 1326 در خیام اصفهان به دنیا آمد و از کودکی علاقه خاصی به نقاشی داشت از این طریق به مینیاتور رو آوردند و در حال حاضر می‌توان زیباترین آثار مینیاتور را از ایشان مشاهده کرد. وی قلمزنی را نقاشی بر روی فلز می‌داند.

 از هشت سالگی قلمزنی را به شیوه استاد و شاگردی شروع و نزد برادرشان سید حسن علمداری و دایی خود استاد احمد قلمی‌زاده به خوبی فرا گرفتند. از سن 19 سالگی به صورت مستقل به حرفه قلمزنی پرداختند. وی در نمایشگاه‌های زیادی در داخل و خارج از کشور از جمله کویت، اندونزی، آلمان، فلورانس ایتالیا، ترکیه و قطر شرکت داشته‌‌اند.

استاد امیر ساعی

استاد در سال 1324 در اصفهان متولد شدند. قلمزنی را از کودکی نزد شخصی به نام مشهدی عباس شروع نمود و پس از آن نزد پسرعموی پدرش، حسن ساعی و حدود شش نزد مرحوم استاد احمد لاهیجانی، هنرآموزی کرد و به سطح بالاتری پرداخت.

در 16 سالگی به‌طور مستقل به قلمزنی مشغول شدند و ایشان بیشتر پیرو سبک صوفی است. موضوعاتی برگرفته از ادبیات ایران مانند: خسرو شیرین، لیلی و مجنون و کتیبه‌بندی به خط نستعلیق، گل و مرغ، اسلیمی، ختایی، نقش‌های هندسی را به خوبی کار می‌کنند.

سال 1367 به عنوان بهترین قلمزنی سبک سیاه‌قلم انتخاب شد و در سال 1368 تمبری از نمونه کار و چهره استاد چاپ گردید. نمایشگاه‌های زیادی در داخل و خارج از کشور از جمله ژاپن، آلمان، امارات، مکزیک، ایتالیا و غیره برگزار کرده است.

استاد رجب‌علی راعی

یکی از ستارگان پر فروغ فن و هنر قلمزنی معاصیر ایران و به گفته خود از پایه‌گذاران سبک قلمزنی برجسته در سال 1362 در شهر دهق از توابع اصفهان چشم به جهان گشود. استاد فعالیت هنری خود را از سنین جوانی نزد استاد فرزانه مهندس اسماعیل ارژنگ که خود یکی از هنرمندان بی‌نظیر ایران است، آغاز نمود و در قلمزنی و مجسمه‌سازی مهارت یافت.

پس از نزدیک به دو دهه فعالیت درخشان در تهران به زادگاه خود مراجعت نمود و هم‌اکنون در این شهر به فعالیت‌های هنری و آموزی مشغول است. تعلیم بیش از 100 نفر و فعالیت هنری ده‌ها هنرآموز در عرصه قلمزنی، ثمره آموزش استاد می‌باشد.

استاد عباس شیرانی

استاد در سال 1340 در اصفهان متولد شدند. از هفته سالگی قلم‌زنی را نزد استاد عبدالوهاب موسوی شروع و به خوبی آموختند. وی از سن 15 سالگی به صورت مستقل به حرفه قلمزنی پرداختند و ایشان در بسیاری از نمایشگاه‌های داخل و خارج از کشور از جمله فلورانس ایتالیا، بحرین، اتریش، بلژیک، ازبکستان و الجزایر شرکت کرده‌اند.

 ایشان تمامی سبک‌های قلمزنی را به خوبی کار می‌کنند و سبک اصلی قلمزنی استاد برجسته‌کاری می‌باشد و از جمله کارهای شناخته شده استاد درب‌های حرم امام حسین (ع) و حرم حضرت علی (ع) می‌باشد و در حال حاضر هم در اصفهان مشغول به هنر قلمزنی می‌باشد.

 استاد محمدمهدی باباخانی

استاد سال 1352 در اراک متولد شدند و در سال 1373 مدرک ممتاز خوشنویسی را دریافت کردند. در سال 1373 قلمزنی را نزد استاد محمدرضا پوشینه نامجو شروع کردند و بعد در محضر مرحوم استاد محمود دهنوی قلمزنی به خوبی آموختند.

در 1381 اثر ایشان با نام سنگاب با دوستکامی به عنوان نماد هنرهای سنتی و صنایع‌دستی ایرانی در سازان ملل متحد برگزیده شد و قابل‌نمایش دائمی آن در موزه سازمان ملل متحد قرار گرفت.

تهیه و گردآوری مطلب: وبلاگ فروشگاه اینترنتی پرنون

منبع: فروشگاه اینترنتی پرنون

با ارسال دیدگاه و پیشنهادات خود ما را در بهبود مطالب یاری کنید.